"Ida" - ja sobie myślę tak......
Rzadko! w historii polskiego kina zdarza się, abyśmy byli wyróżnieni tak prestiżową nagrodą jak amerykański Oskar. Dlaczego teraz dostąpiliśmy takiego zaszczytu? W moich oczach jest to film o Żydach, o ich losach, a Niemcy i Polacy są tu zmarginalizowani do narzędzi, które miały sprawić, że spełnił się los żydowski. Choć nie wiem, czy akurat taki miał być. Hitlerowców mało się wspomina, Polacy w swej dwuznacznej roli, tych którzy pomagają i jednocześnie mordują w obliczu niebezpieczeństwa odkrycia przez Niemców. Rola nie jest chwalebna. Ale jaką rolę pełnią żydowskie bohaterki? Prokurator Gruz - Agata Kulesza - twarda kobieta z historią w prlowskim sądownictwie lat pięćdziesiątych i wyrokach śmierci na wrogach ludu. Robiłą to, czego Polacy najbardziej nie lubią - Helena Wolińska?. Jednocześnie pełna sprzeczności, które zalewa alkoholem, papierosami i przygodnym seksem. Zabijanie wyrzutów sumienia? Trudno z tym żyć? Ale jest jeszcze pamięć o wymordowanej przez Polaków żydowskiej rodzinie, który to fakt jest powodem zemsty? Tego nie jestem pewny. Ida - Agata Trzebuchowska - to z jednej strony swego rodzaju zapalnik w filmie i jednocześnie punkt porównawczy dla grzesznej pani prokurator. Jedyne dziecko uratowane z rzezi rodziny żydowskiej, tylko dlatego, że była malutka i nie miała kruczych włosów, mogła znaleźć się u księdza. Co przeżywa młoda nowicjuszka? Poznaje swoją tożsamość i przechodzi wewnętrzne rewolucje, ale o ile się nie mylę, to wraca na koniec filmu tam, skąd pojawiła się na początku. Wydaje się, że od chwili jej pojawienia się na planie u pani prokurator zaczynają się rozterki, ale ona je chyba tylko przypomniała. Czy to możliwe, że diabelska pani prokurator zaczęła się zmieniać w trakcie? Przez po zakrapianej imprezie w hotelu miała ochotę czytać o Marii Magdalenie. Ciekawe, czy przypadkowe to imię w tym miejscu? Moment otwarcia okna w mieszkaniu. Szeroko. Do mieszkania wpada świeże powietrze. Myślę sobie po catharsis - nowe życie. Wtedy pani prokurator wyskakuje przez okno. Na koniec zauważyłem, że film był w scenografii czarnobiałej.
|
