Byt określa świadomość
Stanął przed księgarnią jegomość w markowych jeansach, białych adidasach i ze złotym grubym łańcuszkiem na szyi. Dopiero co wysiadł ze srebrnego BMW, który stoi teraz zaparkowany przed księgarnią na chodniku. Ludzie mijają i nic nie mówią, bo po co. Przechodzący patrol policjantów machnął jegomościowi na powitanie ręką. Siema, dało się słyszeć. Jegomość wchodzi do środka. Rozgląda się dookoła i nie bardzo orientuje się, gdzie ma się udać. Nagle słyszy z boku delikatny głos ekspedientki, która zadała pytanie, w czym mogę panu służyć. Służyć to może nie, odpowiedział, ale wie pani, żona przysłała mnie tu, żebym kupił jakąś literaturę, żeby na półkach postawić, bo będziemy mieli uczonych gości. Musi coś być, przecież. Ale o jaką literaturę panu chodzi, pyta ekspedientka, literaturę piękną, lirykę, prozę, a może coś innego. No pani to wie, niech to będzie ta piękna literatura, tylko żeby była ładna. Ekspedientka podaje klientowi kilka tomików wierszy, elegancko oprawnych w imitację skóry. Klient otwiera, patrzy do środka i mówi, ale proszę pani, tu nie ma nawet żadnego pięknego obrazka, tylko sam tekst. No bo to jest literatura piękna, odpowiada ekspedientka. A co mi po takiej literaturze, niech pokaże pani tę książkę o samochodach, tamtą o czołgach, o i tę o traktorach, to najbardziej lubię, mówi klient. Ale to już nie jest literatura piękna, proszę pana, odpowiada skonsternowana sprzedawczyni. Klient mówi, no ale są obrazki. Widzi pani jakie kolorowe traktory. Wezmę to. Po zapakowaniu i wniesieniu opłaty klient jeszcze obrócił się na pięcie i pyta, a pani, jak to jest sklep z papierem to pewnie papier do du....tu nie skończył tylko wyszczerzył zęby i poprawił się, papier toaletowy macie? Ekspedientka spokojnie odpowiedziała, nie proszę pana, ten towar znajdzie pan już w innym sklepie papierniczym.
|
