Dwór w Opoczkach
"Wśród pól tych przed laty nad brzegiem ruczaju. Na pagórku niewielkim we brzozowym gaju stał dwór szlachecki z drzewa lecz podmurowany". Co prawda dwór w Opoczkach nadal stoi i nie jest drewniany, lecz jego usytuowanie jest jak żywcem wzięte z poematu "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza.
Najstarsze ślady osadnictwa w Opoczkach datowane są na około 5 tysięcy lat pne. Są to pozostałości osad kultur ceramiki wstęgowej, lendzielskiej, pucharów lejkowatych i amfor kulistych z epoki neolitu, osad kultury łużyckiej z epoki brązu oraz cmentarzyska z okresu halsztackiego i osady kultury przeworskiej z epoki żelaza.
Historia
Opoczki już od średniowiecza należały do raciążskiego klucza dóbr biskupów włocławskich. Adolf Pawiński wymienia Opoczki jako własność biskupa włocławskiego. Po rozbiorach dobra te zostały przejęte przez rząd pruski. W 1824 roku sprzedano je Andreasowi Busse, po śmierci którego majątek odziedziczyła jego żona Anna, aby w 1845 roku za sumę 17500 marek sprzedać Wojciechowi Szczukowskiemu. W 1869 jako właścicielka wymieniana jest Franciszka, córka wspomnianego już Wojciecha. Kolejnym właścicielem, który nabył majątek w Opoczkach o powierzchni 265 ha w roku 1883 był Ludwig Otto Fritze. Po kolejnych piętnastu latach znów zmienił się nabywca; w 1898 roku majątek kupił Johannes Kalkbrenner . Opustoszały majątek w 1920 roku przejął skarb państwa , a już pięć lat później nabywa go Władysław Włodarek. Następnie dobra trafiają w ręce, po zakupie, Mieczysława Staniszewskiego, bogatego gospodarza ze wsi Jurkowo niedaleko Topólki. Staniszewscy spokojnie gospodarują w majątku aż do roku 1939, ale już w 1946 obiekt przejmuje gmina Dąbrowa, a w 1948 PGR Kobylniki. Od 1966 roku resztówka wraz z dworem , częścią parku i ziemią należą do potomków ostatniego przedwojennego właściciela..
Dwór
Dwór z okalającym go parkiem położony jest w północnej części Opoczek na zachód od drogi do Grabia. Teren wokół jest lekko pofałdowany, pokryty obszarami pół uprawnych. Krajobraz urozmaicają liczne małe cieki wodne. Jeden z nich wpada wprost do największej rzeki tej części powiatu - Tążyny.
Powstanie dworu datuje się około roku 1914. Później już w latach trzydziestych dwudziestego wieku doczekał się rozbudowy o zachodnie skrzydło. Usytuowany na lekkim wzniesieniu terenu. Starsza część zbudowana na planie prostokąta, piętrowa i podpiwniczona. Elewacja frontowa od wschodu 3 osiowa na niskim cokole z niszą przed wejściem głównym, flankowaną masywnymi słupami osadzonych na plintach i zaopatrzonych w kapitele . Do niszy prowadzą 3 niskie schodki. Nad nią loggia ze metalową balustradą, a jeszcze wyżej trójkątny przyczółek o zaokrąglonych narożach z półkolistą blendą na osi. Nadproże niszy zdobi geometryczny ornament, złożony z dwóch trójkątów i koła w linii poziomej. Narożniki budynku i niszy przy wejściu boniowane. Kondygnacje rozdzielone gzymsem. Pod okapem gzyms trójdzielny. Elewacje boczne w starszej części zwieńczone trójkątnymi szczytami o zaokrąglonych narożach z półkolistymi blendami na osi, południowa 3 - osiowa, północna 2 - osiowa. W części nowszej elewacja od południa 2-osiowa z dodatkowym wejściem, poprzedzone szerokim tarasem i schodami.
Niski dach dwuspadowy pierwotnie kryty blachą, dziś również częściowo pod papą i eternitem. Więźba dachowa drewniana. Stropy piwnic betonowe, wyżej drewniane. Na piętro prowadzą drewniane schody. Układ wnętrz dwutraktowy z przelotowym korytarzem. Pierwotnie stolarka okienna skrzynkowa ze ślemieniem, większość wymieniona na współczesne. Okna w tynkowych, boniowanych opaskach.
Za budynkiem dworskim stare zabudowania gospodarcze..
Park
Park z końca XIX wieku, o bardzo zniekształconym układzie pierwotnym. Urozmaicony lekkim pofałdowaniem terenu i niewielkimi zbiornikami wodnymi od zachodu i południowego zachodu oraz małymi ciekami wodnymi. Drzewostan reprezentowany przez fragmenty zachowanych zadrzewień z jesionami, klonami, wiązami, akacjami i lipami, tworzącymi mieszane szpalery wzdłuż strumienia od pd. wsch. , przy drodze do Grabia, przy drodze dojazdowej do dworu. Wiek drzewostanu bardzo zróżnicowanych, wiele samosiewów i odrostów. Można tu znaleźć okaz bożodrzewu (ajlant).
|
